Okumak, öğrencileri yeni yerlere taşıyabilir, onları inanılmaz maceralara sürükleyebilir ve onlara çevrelerindeki muhteşem dünya hakkında daha fazla şey öğretebilir.
Dahası, günümüzün küreselleşen dünyasında öğrencilerimiz her geçen gün daha fazla yazılı İngilizce maruz kalmaktadır. Bu ortamda başarılı olmak için gereken becerilere sahip olmaları çok önemlidir. Birçok öğrenci aynı zamanda üniversitede İngilizce okumaya devam ediyor ve bir dizi akademik okuma becerisine ihtiyaç duyuyor.
Öğrencileri geleceklerine hazırlamak için sınıfta bu alanlar üzerinde çalışmanız önemlidir. İşte hem ilkokul hem de ortaokul öğretmenleri için ipuçları da dahil olmak üzere başlamanıza yardımcı olacak yedi okuma stratejisi.
Öğrenciler okumaya başlamadan önce bile, metinde bulacakları fikirler ve kelimeler hakkında düşünmelerini sağlamak için sayfadaki ekstra bilgileri kullanabiliriz. Bu, onları konu hakkında zaten bildiklerini düşünmeye teşvik eder. Ve bir rekabet unsuru ekleyerek, onları okumaya motive etmek için bir strateji olarak da kullanabiliriz.
Sınıfı takımlara ayırın ve metnin başlığını tahtaya yazın. Takımlarında çalışmalarını ve başlığa göre metinde olacağını tahmin ettikleri on kelimeyi yazmalarını sağlayın.
Birkaç dakika sonra, ekiplerin listeleri değiştirmesini sağlayın ve metni okurken diğer ekibin doğru tahmin ettiği kelimeleri kontrol edin.
İlköğretim öğretmenliği yapıyorsanız, metne eşlik eden herhangi bir resmi kullanarak aynı etkinliği yapabilirsiniz. Öğrencilerin görüntüyü önce çiftler halinde tanımlamalarını ve ardından yukarıdaki gibi makalenin içeriğini tahmin etmek için ekipler halinde çalışmalarını sağlayın.
Bu strateji hem metnin genel fikrine (ana fikir) hem de içindeki en önemli ayrıntılara odaklanabilir.
Özet için özetlemeyi kullanmaya çalışmak için, öğrencilere bir metin ve her biri bir cümleden uzun olmayan üç kısa özet verin. Öğrenciler metni bir kez taradıktan sonra, üç özetten hangisinin metnin genel fikrine en uygun olduğunu seçmelerini isteyin.
Ardından, bu becerileri uygulamak için, okudukları metnin bir özetini oluşturmak için çiftler halinde çalışmalarını sağlayın. Bu özet, orijinal metnin uzunluğunun yaklaşık beşte biri kadar olmalıdır.
Bu, öğrencileri yalnızca metnin ana noktalarını belirlemeye teşvik etmekle kalmaz, aynı zamanda fikirleri kendi kelimelerine dökmek için başka sözcüklerle ifade etme becerilerini kullanmalarını da gerektirir.
İlkokul öğrencilerinin bir özet oluşturmak için desteğinize ihtiyaç duyabileceğini unutmayın. Metnin anahtar kelimeleriyle tamamlayabilecekleri boşluklu bir metin oluşturmak iyi bir fikirdir. Bu aynı zamanda kelime dağarcığını geliştirmeye de yardımcı olacaktır.
Öğrencileriniz ister ana fikir ister ayrıntı için okuyor olsun, bir konu cümlesi onlara gerekli bilgileri verebilir. Konu cümleleri bir paragrafın başında bulunur ve okuyucuya ne olacağına dair ana fikir vermek için makalelerde ve akademik araştırmalarda sıklıkla kullanılır. Bir konu cümlesinin neye benzediğinden emin değilseniz, bu paragrafın ilk cümlesi bir örnektir!
Öğrencileri konu cümleleri fikriyle tanıştırmak için bir fikir, dört veya beş paragraftan oluşan bir metin bulmak ve her birinden konu cümlesini çıkarmaktır.
Öğrencilere boşluklu metni ve konu cümlelerini verin ve her cümleyi doğru paragrafla eşleştirmelerini sağlayın. Bu, konu cümlelerinin her paragrafın ana fikrinin bir özetini nasıl sağladığını vurgulayacaktır.
Bu, hem ilkokul hem de ortaokul öğrencileri için etkili bir görev olabilir, ancak ilkokul öğrencilerinin daha kısa metinlerle çalışması muhtemeldir. Yalnızca üç paragraftan oluşan bir metniniz varsa, aktiviteyi daha zorlu hale getirmek için birkaç çeldirici cümle yazabilirsiniz.
Dil öğreniminin herhangi bir alanında olduğu gibi, öğrenciler içerikle kişisel bir bağlantı kurabilirlerse, daha meşgul olacaklar ve bilgileri hatırlama olasılıkları daha yüksek olacaktır.
Herhangi bir metinle karşılaştırma ve karşılaştırma sorularını kullanabiliriz. Örneğin, kişisel bir hikaye anlatan metinler için şunları sorabiliriz:
Belirli bir konudan bahseden metinler için şunu sorabiliriz:
Her yaştan öğrencinin öğrendikleri üzerinde düşünmelerine ve okudukları insanlarla ve durumlarla empati kurma şansına sahip olmalarına izin verilmelidir. Daha küçük yaştaki öğrenciler için bile, deneyimlerini metnin içeriğiyle karşılaştırmalarına izin vermek için sorular seviyelerine göre derecelendirilebilir.
Kurgusal olmayan metinler genellikle çok sayıda gerçek ve rakam içerir ve öğrencilerin metni gerçekten anlayabilmeleri için bu sayıların ne anlama geldiğini anlayabilmeleri önemlidir.
Genç öğrencilerimiz uzun mesafeleri veya büyük miktarları takdir etmek için yardıma ihtiyaç duyabilirler, bu nedenle onlara daha somut bir şey sağlamak onlara büyük ölçüde yardımcı olabilir.
Mesafeler ve boyutlarla çalışırken, okul bahçesinin uzunluğu veya sınıfın alanı gibi tanıdık konumları kullanmaya çalışın ve bu konumları metindeki ölçümle karşılaştırın.
Niceliklere benzer şekilde, öğrencilerin kolayca ilişki kurabilecekleri bir şey bulun. Örneğin, bir metin kişi sayısından bahsediyorsa, bu miktarı sınıftaki öğrenci sayısıyla karşılaştırın.
Öğrencilere bir sözlüğün nasıl kullanılacağını öğretmek önemlidir, ancak öğrencilerin bir sözlüğe ulaşamadıklarında yeni kelimeleri anlamak için diğer becerileri kullanabilmeleri de önemlidir.
Öğretmenler olarak, öğrencilerin dersten sonra hatırlamalarını ve kullanmalarını istediğimiz bir metindeki anahtar kelimeleri belirlemek bizim için önemlidir. Öğrencilerin okumaya anahtar sözlüğü iyi anlayarak yaklaşabilmeleri için bu kelime dağarcığını önceden öğretmeyi seçebilirsiniz.
Bununla birlikte, öğrencilerin bağlamdan anahtar ve yardımcı kelimelerin anlamını tahmin etmelerini istediğiniz zamanlar olabilir. Öğrencilere bilmedikleri kelimeleri okumayı öğretmek yararlıdır, çünkü bu onların kelimenin türünü (isim, fiil, sıfat vb.) tanımlamalarına yardımcı olur, bu da belirli bir kelimenin cümle içindeki anlamını anlamalarına yardımcı olur.
Öğrencilerimizin okuduğu birçok metin olgusal olsa da, gerçek ve fikir arasında ayrım yapmaları gereken zamanlar da olacaktır.
Bazen, yazarın bir konuya karşı tutumunu, kullandıkları dilin türüne bakarak ve kelimelerin tarafsız olup olmadığını veya bize yazarın görüşüne dair ipuçları verip vermediklerini belirleyerek çıkarabiliriz. Bu, öğrencilerimiz için yapılması zor bir ayrım olabilir, ancak öğrencilerle farkındalıklarını artırmak için etkinlikler yapabiliriz.
Ünlü bir futbolcu gibi öğrencilerin farklı görüşlere sahip olması muhtemel bir konuyu ele alalım. Öğrencilerden size o kişi hakkında bilgi vermelerini isteyin, ardından size verdikleri kelimeleri bir gerçek mi yoksa fikir mi sağladıklarına göre kategorilere ayırın. Uzun boylu, ⲹı ve mavi gözlü gibi kelimeler oyuncu hakkında gerçekler olacaktır. Oysa şşııı, aptal ya da gelmiş geçmiş en iyi oyuncu fikirlerini gösterirdi.
Watching films can be a great way for people to learn English. We all have our favourite movie moments and, even as passive viewers, they're probably teaching you more than you realise. Here's a selection of our favourite scenes, along with the reasons why they're educational as well as entertaining.
Why does progression seem to slow down as an English learner moves from beginner to more advanced skills?
When presenting at ELT conferences, I often ask the audience – typically teachers and school administrators – “When you left home today, to start your journey here, did you know where you were going?” The audience invariably responds with a laugh and says yes, of course. I then ask, “Did you know roughly when you would arrive at your destination?” Again the answer is, of course, yes. “But what about your students on their English learning journey? Can they say the same?” At this point, the laughter stops.
All too often English learners find themselves without a clear picture of the journey they are embarking on and the steps they will need to take to achieve their goals. We all share a fundamental need for orientation, and in a world of mobile phone GPS we take it for granted. Questions such as: Where am I? Where am I going? When will I get there? are answered instantly at the touch of a screen. If you’re driving along a motorway, you get a mileage sign every three miles.
When they stop appearing regularly we soon feel uneasy. How often do English language learners see mileage signs counting down to their learning goal? Do they even have a specific goal?
The key thing about GPS is that it’s very precise. You can see your start point, where you are heading and tell, to the mile or kilometer, how long your journey will be. You can also get an estimated time of arrival to the minute. As Mike Mayor mentioned in his post about what it means to be fluent, the same can’t be said for understanding and measuring English proficiency. For several decades, the ELL industry got by with the terms ‘beginner’, ‘elementary’, ‘pre-intermediate’ and ‘advanced’ – even though there was no definition of what they meant, where they started and where they ended.
The CEFR has become widely accepted as a measure of English proficiency, bringing an element of shared understanding of what it means to be at a particular level in English. However, the wide bands that make up the CEFR can result in a situation where learners start a course of study as B1 and, when they end the course, they are still within the B1 band. That doesn’t necessarily mean that their English skills haven’t improved – they might have developed substantially – but it’s just that the measurement system isn’t granular enough to pick up these improvements in proficiency.
So here’s the first weakness in our English language GPS and one that’s well on the way to being remedied with the Global Scale of English (GSE). Because the GSE measures proficiency on a 10-90 scale across each of the four skills, students using assessment tools reporting on the GSE are able to see incremental progress in their skills even within a CEFR level. So we have the map for an English language GPS to be able to track location and plot the journey to the end goal.
When it comes to pinpointing how long it’s going to take to reach that goal, we need to factor in the fact that the amount of effort it takes to improve your English increases as you become more proficient. Although the bands in the CEFR are approximately the same width, the law of diminishing returns means that the better your English is to begin with, the harder it is to make further progress – and the harder it is to feel that progress is being made.
That’s why many an English language-learning journey gets abandoned on the intermediate plateau. With no sense of progression or a tangible, achievable goal on the horizon, the learner can become disoriented and demoralised.
To draw another travel analogy, when you climb 100 meters up a mountain at 5,000 meters above sea level the effort required is greater than when you climb 100 meters of gentle slope down in the foothills. It’s exactly the same 100 meter distance, it’s just that those hundred 100 meters require progressively more effort the higher up you are, and the steeper the slope. So, how do we keep learners motivated as they pass through the intermediate plateau?
We have a number of tools available to keep learners on track as they start to experience the law of diminishing returns. We can show every bit of progress they are making using tools that capture incremental improvements in ability. We can also provide new content that challenges the learner in a way that’s realistic.
Setting unrealistic expectations and promising outcomes that aren’t deliverable is hugely demotivating for the learner. It also has a negative impact on teachers – it’s hard to feel job satisfaction when your students are feeling increasingly frustrated by their apparent lack of progress.
Big data is providing a growing bank of information. In the long term this will deliver a much more precise estimate of effort required to reach higher levels of proficiency, even down to a recommendation of the hours required to go from A to B and how those hours are best invested. That way, learners and teachers alike would be able to see where they are now, where they want to be and a path to get there. It’s a fully functioning English language learning GPS system, if you like.
It's 6 AM on a Monday morning. Ms. Lopez wakes up early to prepare for the day ahead. She spends the morning reviewing lesson plans, making sure everything is ready for her students. By lunchtime, she is preparing for the afternoon, grabbing a quick bite between classes... but it doesn’t stop there. The school day finishes but Ms. Lopez stays late marking assignments. Finally, on Sunday night, she sits at her kitchen table, surrounded by papers, course books and lesson plans.
Does this sound familiar? You are not alone.
In 2024, app research found that76% of teachers spend at least one hour of their personal time on lesson planning each week, with 43% spending more than three hours. This is a lot of time that could be spent on other important tasks. Teachers need a solution that helps them plan lessons fast, is connected to their course books and is built by learning experts.
