Kodlama zihniyeti: Avantajlar ve faaliyetler

app Languages
Üzerinde küp olan bir kara tahtanın tepeden çekilmiş görüntüsü, etrafında tebeşir ve kitaplarla insanlar var

Kodlama zihniyeti nedir?

Son on yılda, ELT endüstrisi sosyal becerilere daha fazla önem verdi. Odak noktası, kişisel liderlik nitelikleri, yaratıcılık, problem çözme, takım çalışması ve iletişim ve işbirliği becerilerini geliştirmek olmuştur. Bunların hepsi işin geleceği için gerekli becerilerdir ve özellikle öğrencilerin birlikte daha iyi çalışması ve beklenmedik sorunları çözmesi gerektiğinde yararlıdır.

Kodlama zihniyeti, öğrencileri bu temel sosyal becerileri geliştirmeye ve bunları bir kodlayıcı gibi uygulamaya teşvik eder. Öğretmenler, öğrencilerin sorunları analiz etme, anlama ve çözme stratejileri geliştirmelerine yardımcı olmak için sınıfta bu zihniyete dayalı etkinlikleri ve görevleri kullanabilir.

Bu, bilgi işlemsel düşünmenin ayrılmaz bir parçasıdır ve bilgisayar programcılarının kodlama yaparken nasıl düşündükleridir. Evet, kodlama zihniyeti bir düşünme biçimidir, ancak doğrudan bilgisayar bilimi ile ilgili değildir. Bunun yerine, kodlayıcıların ve programcıların işlerinde kullandıkları becerileri ve zihniyeti takip eder. Bu zihniyeti takip etmek, öğrencilerin öğrenmelerinde veya günlük yaşamlarında zorluklarla karşılaştıklarında daha esnek ve anlayışlı olabilir.

Kodlama zihniyetinin dört faydası

Bu zihniyeti geliştirmenin çeşitli faydaları vardır:

1. Yaratıcılık becerileri kazanın

Bu düşünce tarzının önemli bir yararı, öğrencilerin denedikleri her şeyin bekledikleri gibi sonuçlanmayacağını öğrenmeleridir. Aslında, sorunları çözmeye çalışırken birkaç kez başarısız olmak normaldir.

Zorlukların üstesinden gelmek için yeni stratejiler bulmaya çalışırken, öğrenciler .

Yaratıcılık bir zamanlar çizim veya resim gibi sanatla eş anlamlıydı. Ancak bu artık yeni fikirler bulmak anlamına geliyor ve bir beceri.

2. Zor zamanlarda nasıl başa çıkacağınızı öğrenin

Sürekli değişim yaşadığımız bir dünyada yaşıyoruz ve yönetmenin yollarını bulabilmemiz gerekiyor. Kodlama zihniyeti, öğrencilere nasıl dayanıklılık oluşturacaklarını öğretir.

Başkalarıyla açık bir şekilde iletişim kurarak, fikirleri değerlendirerek ve bir dizi seçeneği tartışarak, öğrenciler belirsizlikler üzerinde çalışabilecek ve zorluklarla yüzleşebileceklerdir.

Bu, öğrencilere öğrenmelerinde tökezleyen engellerle karşılaştıklarında yardımcı olmakla kalmayacak, aynı zamanda günlük yaşamlarına da fayda sağlayacaktır.

3. Risk alanlar yaratın

Hepimiz İngilizce öğrenmenin kolay olmadığını ve öğrencilerin hata yapmaya mahkum olduğunu kabul edebiliriz.

Bununla birlikte, kodlama zihniyeti, öğrencileri zorluklara yaklaşırken risk almaya teşvik eder. Ayrıca dil öğrenenlerin hatalarını tespit etmelerine ve çözüm bulmak için farklı seçenekleri denemelerine yardımcı olur.

Sonuç olarak, öğrenciler daha yüksek bir yeterlilik düzeyine ulaşmak için yapmaları gereken riskleri almaya daha istekli hale gelirler.

4. Engellerin üstesinden gelme yeteneğini geliştirin

Bir göreve kodlama zihniyetiyle yaklaşırken, öğrenciler önemli bilgilere nasıl odaklanacaklarını öğreneceklerdir. Alakasız ayrıntıları filtreleyecek ve engelleri aşmanın yollarını bulacaklar.

Örneğin, öğrenciler sınıftaki son tatilleri hakkında bir metin yazmak zorunda kalırlarsa, bir şeyi açıklamak için üçüncü koşulu nasıl kullanacaklarını bilmiyorlarsa duvara çarpabilirler. Kodlama zihniyetine sahip öğrenciler pes etmek yerine, görevi tamamlamak için bildikleri dilbilgisini kullanırlar. Örneğin, hikayelerini farklı bir şekilde açıklayarak geçmişle basit veya geçmişle devam edebilirler.

Bu, öğrencileri engelleri aşmak ve devam etmek için zayıf yönlerinden ziyade güçlü yönlerine odaklanmaya teşvik eder.

Sınıfta kullanım için pratik aktiviteler

Öğretmenlerin, öğrencileri için kodlama zihniyetini geliştirmek için sınıfta kullanabilecekleri çeşitli etkinlikler vardır. Bunlar şunları içerir:

Kalıpları tanıma

Beyaz tahtalı bir sınıfta ders veriyorsanız, tahtaya bir dizi renkli daire çizebilirsiniz. Renkler, öğrencilerin küçük gruplar halinde çalışması ve ardından tahtada devam etmesi gereken bir deseni takip etmelidir.

Bu basit egzersiz her seviye ve yaş için uyarlanabilir. Kelime dağarcığı, harfler veya sayı kombinasyonları içeren bilgi kartları bile kullanmak isteyebilirsiniz.

Talimat verme

Sorun giderme ve problem çözme becerilerini geliştirmenin harika bir yolu, öğrencilerden sınıf içinde birbirlerini yönlendirmelerini istemektir.

Öğrencileri çiftlere ayırın ve birinden talimat vermesini, diğerinden takip etmesini isteyin.

Sorunları daha küçük, daha yönetilebilir parçalara ayırırken, talimatlar için zorunluluklar ve dil uygulayabilirler.

Hazine avı

Hazine avı oluşturmak özellikle genç öğrenciler için çok işe yarar. Dışarıdaki bir alana erişiminiz varsa, alanın etrafına sınıf nesnelerini veya bilgi kartlarını gizleyebilir ve öğrencilere bunları nerede bulacaklarına dair ipuçları verebilirsiniz.

Dış mekana erişemiyorsanız, bunu sınıfta veya okulda da yapabilirsiniz. Bu onların sistematik düşünmelerine ve talimatları takip etmelerine yardımcı olacaktır.

Resimlerin pikselleştirilmesi

İnteraktif bir beyaz tahtaya erişiminiz varsa, problem çözme becerilerini geliştirmenin başka bir yolu da internetten bazı resimler seçip bunları bir pikselleştirme aracıyla bulanıklaştırmaktır.

Sınıfta üzerinde çalıştığınız kelimeleri seçin, böylece öğrenciler konuya zaten aşina olurlar. Resimleri beyaz tahtada gösterin ve öğrencilerden resimlerin ne olduğunu tahmin etmek için gruplar halinde çalışmalarını isteyin.

app'dan daha fazla blog

  • A young woman sat in a library with headphones around her neck reading a book

    Does progress in English slow as you get more advanced?

    By Ian Wood
    Okuma zamanı: 4 minutes

    Why does progression seem to slow down as an English learner moves from beginner to more advanced skills?

    The journey of learning English

    When presenting at ELT conferences, I often ask the audience – typically teachers and school administrators – “When you left home today, to start your journey here, did you know where you were going?” The audience invariably responds with a laugh and says yes, of course. I then ask, “Did you know roughly when you would arrive at your destination?” Again the answer is, of course, yes. “But what about your students on their English learning journey? Can they say the same?” At this point, the laughter stops.

    All too often English learners find themselves without a clear picture of the journey they are embarking on and the steps they will need to take to achieve their goals. We all share a fundamental need for orientation, and in a world of mobile phone GPS we take it for granted. Questions such as: Where am I? Where am I going? When will I get there? are answered instantly at the touch of a screen. If you’re driving along a motorway, you get a mileage sign every three miles.

    When they stop appearing regularly we soon feel uneasy. How often do English language learners see mileage signs counting down to their learning goal? Do they even have a specific goal?

    Am I there yet?

    The key thing about GPS is that it’s very precise. You can see your start point, where you are heading and tell, to the mile or kilometer, how long your journey will be. You can also get an estimated time of arrival to the minute. As Mike Mayor mentioned in his post about what it means to be fluent, the same can’t be said for understanding and measuring English proficiency. For several decades, the ELL industry got by with the terms ‘beginner’, ‘elementary’, ‘pre-intermediate’ and ‘advanced’ – even though there was no definition of what they meant, where they started and where they ended.

    The CEFR has become widely accepted as a measure of English proficiency, bringing an element of shared understanding of what it means to be at a particular level in English. However, the wide bands that make up the CEFR can result in a situation where learners start a course of study as B1 and, when they end the course, they are still within the B1 band. That doesn’t necessarily mean that their English skills haven’t improved – they might have developed substantially – but it’s just that the measurement system isn’t granular enough to pick up these improvements in proficiency.

    So here’s the first weakness in our English language GPS and one that’s well on the way to being remedied with the Global Scale of English (GSE). Because the GSE measures proficiency on a 10-90 scale across each of the four skills, students using assessment tools reporting on the GSE are able to see incremental progress in their skills even within a CEFR level. So we have the map for an English language GPS to be able to track location and plot the journey to the end goal.

    ‘The intermediate plateau’

    When it comes to pinpointing how long it’s going to take to reach that goal, we need to factor in the fact that the amount of effort it takes to improve your English increases as you become more proficient. Although the bands in the CEFR are approximately the same width, the law of diminishing returns means that the better your English is to begin with, the harder it is to make further progress – and the harder it is to feel that progress is being made.

    That’s why many an English language-learning journey gets abandoned on the intermediate plateau. With no sense of progression or a tangible, achievable goal on the horizon, the learner can become disoriented and demoralised.

    To draw another travel analogy, when you climb 100 meters up a mountain at 5,000 meters above sea level the effort required is greater than when you climb 100 meters of gentle slope down in the foothills. It’s exactly the same 100 meter distance, it’s just that those hundred 100 meters require progressively more effort the higher up you are, and the steeper the slope. So, how do we keep learners motivated as they pass through the intermediate plateau?

    Education, effort and motivation

    We have a number of tools available to keep learners on track as they start to experience the law of diminishing returns. We can show every bit of progress they are making using tools that capture incremental improvements in ability. We can also provide new content that challenges the learner in a way that’s realistic.

    Setting unrealistic expectations and promising outcomes that aren’t deliverable is hugely demotivating for the learner. It also has a negative impact on teachers – it’s hard to feel job satisfaction when your students are feeling increasingly frustrated by their apparent lack of progress.

    Big data is providing a growing bank of information. In the long term this will deliver a much more precise estimate of effort required to reach higher levels of proficiency, even down to a recommendation of the hours required to go from A to B and how those hours are best invested. That way, learners and teachers alike would be able to see where they are now, where they want to be and a path to get there. It’s a fully functioning English language learning GPS system, if you like.