ğپ için öğrenci başarısını artırmanın etkileri

Belgin Elmas
Belgin Elmas
Arkasında bir not tahtası olan bir dizüstü bilgisayarın önünde ders veren bir kadın
Okuma zamanı: 5 dakikadır.

app'ın son raporu, "Yarınınızı İngilizce ile Nasıl Güçlendirirsiniz",eğitimciler için önemli çıkarımlar sunuyor. Raporda, artan İngilizce yeterliliğinin iyileştirilmiş ekonomik ve sosyal sonuçlarla ilişkili olduğu vurgulanıyor. Eğitim kurumları; üniversiteler, kolejler ve okullardaki öğrencilerin farklı ihtiyaçlarını karşılamak için çeşitli pedagojik yaklaşımlar ve öğretim yöntemleri kullanarak, öğrencileri mesleki başarıya hazırlamada çok önemli bir rol oynuyor. Ancak, raporun eğitimciler için önemli bir bulgusu da, öğrencilerin ne yazık ki bu daha iyi sonuçları elde etmek için gereken temel becerilere sahip olmadan öğrenimlerini tamamladıklarıdır.

Ayrıca, raporda belirtildiği gibi, çoğu öğrenci kariyerlerine devam ederken mesleki rollerinin gereksinimlerine yeterince hazırlıklı olma şansına sahip değildir. Bu durum, eğitimcilerin öğrencilerini gerçek dünya zorluklarına etkili bir şekilde hazırladıklarından emin olmak için öğretim ve değerlendirme yöntemlerini eleştirel bir şekilde değerlendirme sorumluluğunu vurgulamaktadır. Özellikle, akademik ve mesleki başarı için risklerin önemli ölçüde arttığı yükseköğretime geçişte bu sorumluluk daha da önem kazanmaktadır.

Raporun verileri beş ülkeden gelmekte olup, Türkiye bu ülkeler arasında yer almamakla birlikte, bulguların çoğu Türkiye'deki İngilizce dil eğitim sistemi için hala geçerlidir. Milli Eğitim Bakanlığı okullarında yabancı dil eğitiminin çoğu öğrenci için ikinci sınıfta başlaması ve bu sürece önemli miktarda zaman ve emek harcanması göz önüne alındığında, küresel dili öğrenmede daha iyi sonuçlar elde edilmesi beklenirdi.

Bu duruma neden olan birçok faktör sıralanabilir, ancak öncelikle eğitim sisteminde dilin nasıl tanımlandığı, öğretildiği ve değerlendirildiğine dair algıyı vurgulamak isterim. İngilizce dersleri genellikle okullarda “öğretilmesi gereken dersler” olarak ele alınmakta ve öğrencilerin yabancı dildeki becerilerini geliştirme yollarına odaklanmak yerine, müfredat “kapsanması gereken konular” ile doldurulmakta ve bu konular büyük ölçüde dilbilgisi ve kelime bilgisine yoğunlaşmaktadır.

Bu durum, değerlendirme uygulamalarına da yansımakta ve döngü esas olarak dilbilgisi ve kelime bilgisi yeterliliğinin öğretilmesi ve değerlendirilmesiyle devam etmektedir. app'ın raporundaki katılımcılar, dilbilgisi ve kelime öğretimine verilen ağır önemin ve hem sınıf içinde hem de dışında dili pratiğe dökmek için yeterli fırsatın olmamasının, iletişim becerilerinin eksikliğine katkıda bulunan üç ana faktör olduğunu belirtmektedir. Eğer bu soru Türk öğrencilere sorulsaydı, muhtemelen aynı üç ana nedeni alırdık. ğپ için burada çıkarılacak sonuç oldukça net: Öncelikle “bir dili bilmenin” ne anlama geldiğini yeniden gözden geçirmeli ve tanımımızı öğretim ve değerlendirme yöntemlerimizle uyumlu hale getirmeliyiz. Bir dili bilmenin, onunla iletişim kuramadıktan sonra ne faydası var?

Pratik yapmak için yeni fırsatlar gerekli

Öğrencilerin hedef dili hem sınıf içinde hem de sınıf dışında kullanma fırsatlarının eksikliğinin bir başka açık sonucu da mevcut. Öğretmenler sınıf söylemine hakim olmaktan kaçınmalı ve bunun yerine öğrencilerin dille aktif olarak ilgilenmeleri için fırsatlar yaratmalıdır. Bu bağlamda, ortak öğrenme engellerini tanımak çok önemlidir, çünkü bu engeller öğrencilerin dil becerilerini kurumsal ortamlarda, mesleki gelişimde ve yetişkin öğrenme ortamlarında etkili bir şekilde uygulama becerilerini önemli ölçüde engelleyebilir. Özellikle Türkiye'de olduğu gibi yabancı dil bağlamında, hedef dillerini günlük yaşamlarında pratik yapma fırsatı olmayan öğrenciler için bu daha da önem kazanmaktadır.

Farklı öğrenme stillerini anlamak, öğretmenlerin görsel, kinestetik veya işitsel öğrenme tercihlerini barındıran katılım stratejileri tasarlamasına ve böylece bireysel öğrencilerin sınırlamalarını ve özel ihtiyaçlarını ele almasına olanak tanıdığı için bu süreçte çok önemlidir. Ders saatinin %80'ine kendi konuşmalarıyla hakim olduğu bildirilen öğretmenler bu konuda birincil sorumluluğa sahiptir. Çoğunluğu ifade eden bu öğretmenler, öğrencileri için aktif katılım ve dil pratiği için fırsatlar yarattıklarından emin olmak için kendilerini izlemelidir.

Öğrenme sürecini günlük bir alışkanlık olarak teşvik etmek

Öğrenciler, dil becerilerini geliştirmek için dili sadece sınıf içinde değil, sınıf dışında da pratik yapmaları konusunda rehberliğe ihtiyaç duymaktadır. Dış etkenler, örneğin kaynaklara sınırlı erişim ve çevresel dikkat dağıtıcılar, öğrenme yeteneklerini önemli ölçüde engelleyebilir. Eğitime teknolojiyi entegre etmek ve öğrencileri sınıf ortamı dışında da öğrenmeye yönlendirmek şüphesiz değerli bir tavsiye olacaktır. Dil öğrenme uygulamaları ve özellikle sosyal medya, öğrencilere dili yaratıcı ve anlamlı yollarla kullanma imkanı sunarak, öğretmen veya akran desteğinin yetersizliğinden ve çevresel dikkat dağıtıcılardan kaynaklanan dışsal engelleri aşmada yardımcı olabilir.

Bir yabancı dili etkili kullanabilmek, örneğin müzakere yapmak, fikir belirtmek ve önerilerde bulunmak gibi alanlar, öğrencilerin sahip olduğu dil becerileri ile ihtiyaç duyulan arasında bir boşluk olduğu belirtilen alanlardır. Bu tür bir sonuç, daha iletişimsel ve görev odaklı dil öğretme yaklaşımlarına geçişi gerektirir ve öğrencilere bu becerileri sadece profesyonel değil, aynı zamanda akademik ve sosyal bağlamlarda da uygulama fırsatları sunar.

Dil yeterliliğinin faydaları konusunda öğrencilerin farkındalığını artırmak, onları da ilham verici bir şekilde motive edebilir. Eğitim müfredatını gerçek yaşam ihtiyaçlarıyla uyumlu hale getirmek ve hem öğrenciler hem de öğretmenler için bunun arkasındaki mantık için farkındalığı artırmak, öğrencilerin kendi hedeflerini daha doğru bir şekilde belirlemelerine ve öğretmenlerinin onları gerçekçi beklentilerle yönlendirmelerine yardımcı olmak için hayati öneme sahiptir.

Motivasyonel öğrenme engellerini anlamak

&ܴdz;‘İlerleme kaydettiğimi hissetmedim’" ifadesi, katılımcıların daha yüksek bir yeterlilik elde etmelerini engelleyen engellerden biri olarak belirtildi ve bu durum, akran baskısı ve değişime direnç gibi içsel zorluklardan kaynaklanan duygusal bir öğrenme engelini vurgulamaktadır. Bu, öğrencilere öğrenme sürecinde ne kadar yol katettiklerini ve daha ne kadar ilerlemeleri gerektiğini fark etmelerine ve takdir etmelerine yardımcı olmanın bir diğer yönünü işaret eder. Ayrıca, motivasyonel engeller önemli bir rol oynar; çünkü bu engeller, öğrenme isteğinin ve merakının kaybolmasından kaynaklanan zorlukları yansıtır ve bu durum öğrencilerin derse katılmamalarına veya kursları reddetmelerine yol açabilir.Global Scale of English (GSE),öğrenici ilerlemesini takip etmek için kesin bir çerçeve sunarak ve özgüvenlerini artırarak duygusal ve motivasyonel engelleri aşmalarına yardımcı olan değerli bir araçtır.

Sonuç olarak, eğitimciler için çıkarımlar listesinin geliştirilebileceği doğru olsa da, en önemli öneri dil öğrenimi ve yeterliliği konusundaki algımızı yeniden değerlendirmekte yatmaktadır. Bu bakış açısındaki değişim, dil eğitimindeki tüm alanlar üzerinde, özellikle öğretim ve değerlendirme yöntemlerinde büyük bir etki yaratacaktır. Dil öğretiminin bu yeni anlayışını benimsemek, sadece dil eğitiminin etkinliğini artırmakla kalmayacak, aynı zamanda öğrencileri gerçek dünya dil kullanımı ve etkileşimi için daha iyi hazırlayacak ve yaşam koşullarını iyileştirecektir.

Yazar hakkında

Prof. Dr. Belgin Elmas, TED Üniversitesi Eğitim Fakültesi Yabancı Diller Bölümü Başkanı, Türkiye için app GSE Elçisidir. app tarafından geliştirilen Global Scale of English (GSE), İngilizce dil eğitimine katkıda bulunmayı amaçlamakta ve okuma, yazma, konuşma ve dinleme becerilerindeki İngilizce seviyelerini ölçmeyi hedeflemektedir. GSE, öğrencilerin seviyelerine göre her beceride ne öğrenmeleri gerektiğini gösterir ve program ve materyal geliştiriciler, ölçüm ve değerlendirme uzmanları, öğrenciler ve öğretmenler için bir kılavuz niteliğindedir. Dünya çapında 50'den fazla ülkeden 6.000'den fazla akademisyen ve öğretmenin katkısıyla geliştirilen GSE, şimdi İngilizce dışında Fransızca, İtalyanca, İspanyolca ve Almanca dillerinde de mevcuttur.

app, GSE'nin amacını küresel bir kitleye tanıtma çalışmalarını desteklemek için farklı ülkelerden elçiler seçmiştir. Elçiler, öğretmenlere ve öğrencilere rehberlik edecek ve GSE'yi kullanma deneyimlerini paylaşacaktır. Prof. Dr. Belgin Elmas, Türkiye'de uzun yıllardır GSE'yi desteklemiş olup, şimdi de resmi olarak GSE Türkiye elçisi olarak seçilmiştr.

app'dan daha fazla blog

  • A teacher sat with students reading

    5 STEAM myths debunked

    By Sarah Hillyard
    Okuma zamanı: 4 minutes

    STEAM (Science, Technology, Engineering, Art and Maths) sounds like an overwhelming combination of subjects to teach – and only suitable for expert educators. But the reality is doing STEAM is simpler than you think. Here are 5 common STEAM myths and the truth behind them. We also outline a number of simple activities you try with your students.

    1. STEAM requires a lot of time

    STEAM projects encourage curiosity, creativity and collaboration in the classroom – but they have a reputation for being preparation-heavy and for requiring a lot of teaching time and energy.

    But to get the full benefit of STEAM, there’s no need to plan out a full-blown project that lasts a whole month. In fact, you might integrate just one STEAM lesson into your syllabus. Or a lesson could contain a one-off 10-minute STEAM challenge.

    Here are some easy, low-preparation challenges your classes can take part in:

    10-minute STEAM challenges:

    • Winter unit: How tall can you build a snowman using paper cups?
    • Shapes theme: Using five toothpicks make a pentagon, two triangles, a letter of the alphabet.
    • Bug project: Can you create a symmetrical butterfly?

    2. You need fancy materials to do STEAM

    The biggest misconception is around technology. When you think of STEAM, you might imagine you need apps, computers, tablets and robots to teach it successfully. It’s true that you will certainly find STEAM challenges out there that involve extensive supply lists, expensive equipment, knowledge of programming and robotics.

    However, in reality, you probably have everything you need already. Technology doesn’t have to be expensive or complicated. It can refer to simple, non-electronic tools and machines, too. Think funnels, measuring cups and screwdrivers, for example. You can use low-cost regular classroom or household items and recyclable materials that learners' families can donate. Toilet paper rolls and cardboard boxes are very popular items in STEAM.

    Here is a low-tech activity you can try:

    Combine engineering, art and math using cardboard and a pair of scissors

    This challenge involves creating 3D self-portrait sculptures in the using only cardboard. First, teach about parts of the face by observing and analyzing some Cubist portraits (eg, explore Georges Braque and Pablo Picasso). Then have learners cut out cardboard shapes and make slits in them to attach together. They create their self-portrait sculptures by fitting the pieces together using the slits so that the final product will stand by itself. Display the self-portraits and talk about them.

    3. STEAM is targeted to older learners

    Young children are naturally curious about the world around them, and STEAM experiences begin very early in life. They explore with their senses and test their hypotheses about the world, just like scientists do. Much of their play is based on engineering skills, such as building houses with LEGO® bricks. They learn to manipulate tools while they develop their fine motor skills and their awareness of non-electronic technology. They use dramatic play and enjoy getting their hands full of paint while engaged in art. They learn about maths concepts very early on, such as size (big and small toys), quantities of things, and even babies start using the word “more” if they’re still hungry.

    Check out this simple STEAM experiment to learn about plants and their needs.

    How do plants eat and drink?

    Have students put water and food dye in a pot. Put a white flower in the water. Ask students to guess what will happen.

    After a few days, students should check their flowers and observe how it has changed color. They must then record their results. Extend the experiment by asking if they can make their flowers two colors.