Disleksi ve ELT: Sınıfta genç öğrencilere nasıl yardımcı olunur?

app Languages
Bir çocuk elinde kalemle masaya oturmuş, öğretmenine bakıyor ve gülümsüyordu

Genç öğrencilere İngilizce öğretirken, sınıfınızda zorlanan birkaç öğrenci olduğunu görebilirsiniz. Ancak bazen nedenini söylemek zor olabilir. Dil seviyelerinin düşük olması mı? Yoksa disleksi gibi genel bir bilişsel farklılık nedeniyle sınıf çalışmasını zor mu buluyorlar?

Sınıfta genç disleksik öğrencilere nasıl yardımcı olunur?
Gizlilik ve çerezler

İçeriği izleyerek, app'ın bir yıl boyunca pazarlama ve analiz amacıyla izleyici verilerinizi paylaşabileceğini ve bunu çerezlerinizi silerek geri alabileceğinizi onaylamış olursunuz.

Peki disleksi anlayışınızı nasıl geliştirebilirsiniz? Ve disleksi olan öğrencilerin sıklıkla karşılaştığı zorlukları yumuşatmak için öğretim yöntemlerinizi nasıl uyarlayabilirsiniz?

Disleksi genç öğrencilerde kendini nasıl gösterir?

Öğrenciler, İngilizce ikinci bir dil olarak öğrenirken genellikle heceleme, telaffuz ve okuduğunu anlama ile mücadele ederler. Öğretmenlerin bu sorunların sadece düşük bir İngilizceseviyesine mi yoksa disleksi gibi bilişsel bir bozuklukla mı ilişkili olduğunu ayırt etmesi zor olabilir. Peki bunu nasıl anlayabiliriz?

Bazı açık göstergeler var:

  • Yazılı çalışma konuşma yeteneğinden daha düşük bir seviyede olduğunda
  • Dizileri hatırlamada zorluk: örneğin haftanın günleri
  • Yüksek sesle okurken kelimeleri atlamak veya eklemek

Ve davranışsal işaretler de olabilir. Tuvalete gitmeyi istemek veya kalem aramak gibi sürekli olarak işten kaçınma taktikleri uygulayan bir öğrenciniz varsa, bu, disleksi veya başka bir nöroçeşitliliğin bir sonucu olarak sınıfta mücadele ettiklerinin bir işareti olabilir.

Disleksinin en büyük sinyali, zeka ve yazılı çıktı arasındaki açık farktır. Konuşma görevlerinde ve dinlemede iyi performans gösteren bir öğrenciniz varsa, ancak okuma seviyeleri orantısız bir şekilde düşükse ve yazılı çalışmaları dil becerilerini yansıtmıyorsa, bu disleksinin göstergesi olabilir.

ELT bağlamında genellikle çok az destek vardır, ancak öğrencilerinizin performansında ve sonuçlarında büyük bir fark yaratabilecek, uygulaması kolay bazı değişiklikler vardır.

Sınıf ortamı

İlk adım, sınıfınızın disleksi dostu olduğundan emin olmaktır. Öğretmenler kendilerine şu soruları sormalıdır:

  • Oda ne kadar iyi aydınlatılmış?
  • Oda ne kadar düzenli?
  • Belirli bilgileri nereden aldığınız belli mi?
  • Anahtar kelimeler ve kelimeler duvarlarda mı?
  • Görüş hatları net mi?

Dikkate alınması gereken ikinci adım, öğrencilerden nasıl çalışmalarını istediğimizdir:

Bir takım içindeki disleksik güçlü yönlere oynayarak, öğrencinin becerilerinin tanınmasına yardımcı olur ve akranlarının onları zorluğa neden olabilecek daha standart görevlerle desteklemesine olanak tanır.

İşaretleme ve değerlendirme

Standartlaştırılmış bir sistemde değişiklik yapmak zor olabilir. Öğrencilere not vermenin geleneksel yöntemi çıktıya göredir. Ancak çıktı derecelendirme, yani. Öğrencilerin ürettikleri çalışmaları derecelendirmek sorunları da beraberinde getirir.

Çıktıya göre not verirseniz, öğrenciler geçmeleri gereken seviyeye ulaştıklarında denemeyi bırakacaklar ve mücadele eden disleksik öğrenciler hayal kırıklığına uğrayacak ve pes edeceklerdir. Bunun yerine, çalışmanın arkasındaki düşünce sürecini ve ilgili zaman ve çabayı değerlendirdiğiniz girdiye göre derecelendirmeyi düşünün.

Eğitim Direktörünüz değerlendirme sisteminde bir değişikliği desteklemese bile, sınıfınıza sadece disleksi olan öğrencileri değil, tüm öğrencilerinizi motive edecek bazı resmi olmayan girdi notlarını dahil edebilirsiniz.

Disleksibilimi

Bilginin güç olduğunu söylemek bir gerçektir, ancak bir öğretmen olarak disleksi hakkında ne kadar çok şey bilirseniz, öğrencilerinizin öğrenmesi üzerindeki etkilerini azaltmak için o kadar çok şey yapabilirsiniz.

Disleksinin ne olduğuna dair bir dizi teori var: hemisferik denge teorisi ve zamansal işleme teorisi var. Bu teoriler, disleksiyi beyindeki gelişimsel bir sorun olarak anlar. Disleksiyi bu şekilde ve öğretmenlerin öğrencilerinin yaşadığı zorlukları nasıl yumuşatabileceğine erişebiliriz.

Genç öğrenciler için fonetik farkındalığa odaklanmayı deneyin. Fonemik farkındalık - kelimeleri kurucu seslere ayırmak - disleksik öğrenciler için son derece yararlıdır.

Öğretmenler, öğrencileri sınıfta test ederek bu konuda çalışmalarına yardımcı olmalıdır. Bunu yapmak için en iyi kozlar, bilgi kartları, eşleştirme oyunları ve anımsatıcılar gibi oyunları kullanabilirsiniz.

Örneğin, bilgi kartları kullanarak öğrencilerinizin sesler hakkındaki farkındalıklarını test edebilirsiniz: "su aygırı kulağa mutlu geliyor mu?" veya "öksürük kulağa hoş geliyor mu?"

Renkleri, ritimleri, büyük kelimeleri yazmayı içeren çok duyusal bir yaklaşım genellikle yararlıdır. Bunlar, dili bloklara ayıran bir yaklaşım olan Orton-Gillingham yönteminin temel ilkeleridir, böylece disleksik öğrenciler bu dilsel blokları tekrar inşa ederek öğrenebilirler.

Öğrenciler gerçekleri öğrenmekte zorlanabilirler - disleksik beyninin her şeyi anlamlandırmak için bağlantıları görmesi gerekir. Yani bu şekilde öğrettiğimizde, yapıyı ve bağlantıları öğretiyoruz ve öğrenciler bir kelimenin nasıl yazıldığını veya telaffuz edildiğini hatırlamaktan daha derin bir anlayışa sahip oluyorlar.

Dilinizedikkat edin

Çocuklar ve gençler, bilinçsiz olsalar bile önyargılarımızı ve klişelerimizi özümserler. Disleksik öğrencilerle uğraşırken kullandığınız dile dikkat etmek inanılmaz derecede önemlidir.

Disleksi hastalarını hemen mücadele etmekle, zorlukla suçlayan 'öğrenme güçlüğü' gibi bir dilden kaçının, aslında öğretim uygun değilse her şey zordur. Ayrıca tıbbi bir dil kullanmamaya çalışın - tedavisi olmayan bir 'disleksi tedavisi' veya 'disleksi teşhisi'. 'Disleksinize rağmen' ifadesini kullanmayın.

Disleksi en iyi kutlanması gereken bilişsel bir farklılık olarak anlaşılır. Doğru destekle, disleksik çocukların yetenekleri ve yetenekleri sınıfta gerçekten parlayabilir - her öğretmenin hedeflemesi gereken bir şey.

Daha fazla okuma/kaynaklar

Orton-Gillingham yaklaşımı hakkında daha fazla bilgi edinmek isterseniz, web sitelerinde birçok var. Disleksi hakkında daha genel bilgi için göz atın ve daha büyük genç öğrenciler için var.

Yabancı dil sınıfında disleksik öğrencileri desteklemek için bu pratik kılavuzu da indirebilirsiniz

app'dan daha fazla blog

  • Business people stood together around a laptop in a office

    Learning English and employability

    By Tas Viglatzis
    Okuma zamanı: 4 minutes

    English not only opens up career opportunities beyond national borders; it is a key requirement for many jobs. It’s also no longer a case of just learning English for employability, but mastering English for business – and that means an on-going commitment to learn.

    My experience is consistent with this trend. If I had to estimate the value that being fluent in English has had on my career, I'd say it was my entire life’s earnings. Learning English has offered me educational options beyond the borders of my own country and enabled me to develop the skills to work for global companies that operate across national boundaries. I have been privileged to work in different countries in roles that have spanned functions, geographies and markets – and my ability to learn and evolve my English skills has been an underlying factor throughout.

  • A teacher showing her students a globe, with her students looking at the globe, one with a magnifying glass in hand.

    What’s it like to teach English in Turkey?

    By Steffanie Zazulak
    Okuma zamanı: 3 minutes

    Alice Pilkington qualified as a CELTA (Certificate in Teaching English to Speakers of Other Languages) certified teacher in October 2009. She started working in Rome before moving to Istanbul, where she’s spent the past three and a half years teaching English to “everyone from 8-year-olds to company executives; students to bored housewives”. Having taught in two very different countries to a diverse range of English learners, Alice shares with us the five lessons she’s learned:

    1. Don't take things personally when you're teaching English

    "I am probably not emotionally suited for this job. I take everything very personally and if a lesson goes wrong or an activity I have taken time and energy to plan doesn’t work, I feel like a complete failure. It’s a trial and error experience but when things go wrong, they can go very wrong, and it really makes you doubt your abilities as a teacher.

    Having said that, the lessons that do go well can make up for these negative feelings. I shouldn’t take things personally; the majority of my colleagues don’t and it saves them a lot of sleepless nights"

    2. Teaching English is incredibly rewarding

    "There are very few feelings that I’ve experienced that compare to seeing a student use a word that you have taught them – it makes you feel like a proud parent. Equally, seeing a student improve over a series of months is so joyful.I have been teaching English university preparation students for the past year.

    In September, they could barely say what their name was and what they did over the weekend. Nine months on and they’re capable of reading academic texts and speaking at length about marketing strategies and environmental problems. It’s a wonderful thing to observe"

    3. Teach more than just English

    "Turkish students love hearing about how you appreciate their food and cultural traditions. Equally, they are genuinely interested in understanding how things operate in the UK and enjoy hearing personal anecdotes.I tend to be very open with my students – even about my personal life.I think it is partly because I have striven from the very beginning of my career to be seen as their equal.

    Turkish students are used to having a huge respect for teachers, and there is a hierarchical system in schools here, which I can never go along with. In my first lesson with most students, I tell them that they must call me by my first name (usually you refer to teachers here as ‘hocam’ which means ‘my teacher’ and shows respect) and this can take a long while for them to get used to."

    4. Failure to prepare is to prepare for failure... or is it?

    "Lessons that you spend hours preparing for generally don’t go as well as you had hoped. There were several times when I’d spend hours cutting and sticking things on pieces of card and placing pictures all over the classroom, hoping it would get some vocabulary action going, only to start the class and receive no response from the students.

    Conversely, lessons where you don’t feel very motivated or have no idea what you are going to do until you get into the classroom (which I call the ‘flying by the seat of your pants’ lessons) can turn out to be the best ones. I once had a lesson in which I was, admittedly, rather hungover. On the way to the lesson, I grabbed a book called ‘Taboos and Issues’, full of discussion topics, which I used as a basis for a rather impromptu lesson on addictions, which was very successful indeed."

    5. Teaching English isn't easy

    "Teaching English is a love/hate profession. There are weeks when you absolutely loathe it and want to quit, but then within the space of a lesson or two, you get inspired by something completely unexpected, rediscover your joy for it and love it again."

  • Children sat next to their teacher in a classroom, smiling at eachother

    Tailoring language learning for diverse needs with the GSE

    By Heba Morsey
    Okuma zamanı: 5 minutes

    Why inclusive language teaching matters more than ever

    You’ve probably heard the word “inclusive” more and more in recent years, though I first encountered it over 20 years ago. (I say 20 because that’s when I graduated, and we had a course on diverse learners called “individual differences.” But back then, actually meeting their needs wasn’t nearly as comprehensive as it is today.)

    Today, learners come with a wide range of proficiency levels, cognitive styles, educational background, and personal goals. That’s why — it’s essential. In simple terms, inclusive teaching means making sure all learners feel they belong and can succeed.

    It calls for differentiated instruction, flexible assessment and learning materials that respect individual needs. That’s where the Global Scale of English (GSE) comes in.