İngilizce öğrenenleri özgüvenli hissetmeye nasıl teşvik edebiliriz?

Jeanne Perrett
Sınıftaki bir grup öÄŸrenci sıralarına oturmuÅŸ, gülümsüyor ve öndeki öÄŸretmenlerine bakıyordu

Öğrencileri sınıfta kendilerini daha güvende hissetmeye teşvik etmek, öğretmenlerin sıklıkla karşılaştığı bir sorundur. Aşağıda, öğrencileri kendilerine güvenmeye teşvik etmek için sınıfınızda benimseyebileceğiniz beş basit şey bulunmaktadır.

Küçük şeyler

Öğrencilerimizin fiziksel rahatlığıyla başlayalım. Odanın yeterince ısıtılması veya soğutulması, pencerenin açılmasını isteyip istemediklerini sormak, herkesin biraz su içtiğinden emin olmak veya birinin tuvalete gitmesi veya ellerini yıkaması gerekip gerekmediğini kontrol etmek dersin başında sadece bir dakika sürer. Çocuklarımızın onların refahının bizim endişemiz olduğunu bilmelerine yardımcı olur.

Ardından, herkesin kitaplarına sahip olduğundan emin olun ve düzenli oldukları veya kalemlerini keskinleştirip hazır oldukları için onları övün. Bunlar önemsiz görünüyor, ama sayılırlar. Önemlidir çünkü her sabah, her gün kalkıp okula hazırlanmanın her zaman kolay olmadığını ve bunu iyi yönetmenin bir başarı olduğunu kabul ediyoruz.

Bu nedenle, küçük şeyleri kontrol ederek başlamak, öğrencilerimize ders başlamadan önce kendilerini iyi hissetmelerine yardımcı olur.

Netlik ve aşinalık

Açık ol. Hepinizin ne yapacağınız ve neden yapacağınız konusunda net olun. Öğrenme söz konusu olduğunda 'bariz' diye bir şey yoktur. Örneğin, İngilizce uluslararası olarak konuşulduğunu biliyorsunuz, ancak ilkokul çağındaki öğrencilerin 'uluslararası'nın ne anlama geldiğine dair hiçbir fikri olmayabilir.

Dil kavramının kendisini hiç düşünmemiş olabilirler. Bu nedenle, 'bariz' olanı belirtmeli ve bunu videolar, resimler ve ilişkilendirilebilir örnekler aracılığıyla çocuklar için anlamlı olacak şekilde yapmalıyız. Bu her şey için geçerli; fiil nedir, olumsuz ifadeleri nasıl oluştururuz, soru işaretleri neyi gösterir ve bugünün ders amaçları nelerdir.

Bilmeleri gereken her ne varsa, bunu açıkça ifade etmemiz gerekir ve unuttuklarında, hatırlamaları 'gerektiğini' hissettirmeden onlara tekrar söyleriz. Unutuyorlar – hatırlatıyoruz. Bizim işimiz bu.

Sonra bir rutinin aşinalığı var. Neler olup bittiğini bildiğimizden emin olmamızın yanı sıra, rutinler aynı zamanda doğuştan gelen tekrarlama ihtiyacını da besler. Küçük çocuklar, en sevdikleri yatmadan önce hikayelerinin kendilerine her gece aynı şekilde anlatılmasını isterler ve farklı bir şey yaparsak bizi düzeltmek için başlarını kaldırırlar. Bu tekrarlama pratiğin bir parçasıdır; bildiğimizden tamamen emin olana kadar bir şeyi tekrar tekrar yapmak, söylemek veya duymak.

Çoğu öğretmenin bunu hatırlatmaya ihtiyacı yoktur, ancak bu rutin içinde kişinin sürprizlerle de karşılaşabileceğini hatırlamak faydalı olabilir.

Beş dakikalık bir 'farklı bir şey' yuvası rutininize dahil edilebilir. Bu eğlenceli bir sınav, oyun veya şarkı ve dans olabilir. Bunu yönetmenin basit bir yolu, farklı 'sürpriz etkinliklerin' isimlerini kart parçalarına yazmak, bunları bir tencereye koymak ve her gün farklı bir öğrencinin bir kart seçmesine izin vermektir.

Manevra alanı

Deney yapmakta ve bu deney içinde hata yapmakta özgür olduğumuzu bilirsek hepimiz kendimize daha fazla güveniriz. Bir şeyi doğru yapmadan önce, çoğu zaman birçok kez yanlış yaparak öğreneceğimiz yeterince sık söylenemez.

Bu mesaj, özellikle sosyal medyada, yaratılan her şeyin mükemmel versiyonlarını gördüğümüzde ve duyduğumuzda daha da önemli olabilir - müzik, aşçılık ve yazı - sadece birkaçı.

Öğrenme süreci, sonuç kadar sık dikkatimize sunulmaz ve sonuçlar genellikle daha etkileyici görünmesi için dijital olarak değiştirilir. Çocuklarımıza bunu hatırlatmalı ve ne kadar küçük ve duraksayan olursa olsun çabaları konusunda kendilerini iyi hissetmelerini sağlamalıyız.

Akran baskısı genellikle özgüven eksikliğine katkıda bulunur; Seni ertelemek için sadece alaycı bir 'arkadaşa' ihtiyacın var. Bu nedenle, küçük bakışları veya fısıltıları fark etmede uyanık olmalı ve sessizce kabul eden veya teşvik eden öğrencilerin çoğunluğunu övmeliyiz.

Gelişmek için alan

Son olarak, dili kendimize ait hale getirebileceğimizi ve istediğimiz gibi kullanabileceğimizi bildiğimizde, dil öğrenme yeteneklerimize olan güven artacaktır.

Bu, herhangi bir düzeyde yapılabilecek kişiselleştirme etkinliklerinin ötesine geçer ("En sevdiğin yemek nedir?") "Domates sever misin?") ve öğretmenin çocukların gerçekten neyle ilgilendiğini fark etmesine ve kabul etmesine bağlıdır. Örneğin, yemek örneğiyle devam edersek, sportif bir çocuk, ünlü sporcuların kahvaltıda ne yediği veya hangi yiyeceklerin bize dayanıklılık verdiği ile ilgilenebilir.

Doğaya ilgi duyan bir çocuk, kuşların ve hayvanların ne yediğini bilmek isteyebilir. Bunun gerçekleşmesi için öncelikle ilgi alanlarını fark etmemiz, öğrendikleri şey için coşku göstermemiz ve öğrendiklerini sınıfla paylaşmaları için onları teşvik etmemiz gerekir.

ÃÛÌÒapp'dan daha fazla blog

  • A teacher stood by a long wooden desk where her students are sat smiling at her

    What’s it like to teach English in France?

    By Steffanie Zazulak
    Okuma zamanı: 3 minutes

    Kirsty Murray taught English for a year at a collège (the French equivalent of a secondary school) in Villers-Cotterêts: a town in the north of France known for being the birthplace of Alexandre Dumas. She taught mixed-ability groups of 11- to 16-year-olds, with classes ranging in size from 10 to 35 students. Here, she shares the five lessons she learned from the experience.

  • A teacher helping a teenage student working at her desk in a library

    How teachers can use the GSE for professional development

    By Fajarudin Akbar
    Okuma zamanı: 4.5 minutes

    As English teachers, we’re usually the ones helping others grow. We guide learners through challenges, celebrate their progress and push them to reach new heights. But what about our own growth? How do we, as educators, continue to develop and refine our practice?

    The Global Scale of English (GSE) is often seen as a tool for assessing students. However, in my experience, it can also be a powerful guide for teachers who want to become more intentional, reflective, and confident in their teaching. Here's how the GSE has helped me in my own journey as an English teacher and how it can support yours too.

    About the GSE

    The GSE is a proficiency scale developed by ÃÛÌÒapp. It measures English ability across four skills – listening, speaking, reading and writing – on a scale from 10 to 90. It’s aligned with the CEFR but offers more detailed learning objectives, which can be incredibly useful in diverse teaching contexts.

    I first encountered the GSE while exploring ways to better personalize learning objectives in my Business English classes. As a teacher in a non-formal education setting in Indonesia, I often work with students who don’t fit neatly into one CEFR level. I needed something more precise, more flexible, and more connected to real classroom practice. That’s when the GSE became a turning point.

    Reflecting on our teaching practice

    The GSE helped me pause and reflect. I started reading through the learning objectives and asking myself important questions. Were my lessons really aligned with what learners at this level needed? Was I challenging them just enough or too much?

    By using the GSE as a mirror, I began to see areas where I could improve. For example, I realized that, although I was confident teaching speaking skills, I wasn’t always giving enough attention to writing development. The GSE didn’t judge me. It simply showed me where I could grow.

    Planning with purpose

    One of the best things about the GSE is that it brings clarity to lesson planning. Instead of guessing whether an activity is suitable for a student’s level, I now check the GSE objectives. If I know a learner is at GSE 50 in speaking, I can design a role-play that matches that level of complexity. If another learner is at GSE 60, I can challenge them with more open-ended tasks.

    Planning becomes easier and more purposeful. I don’t just create lessons, I design learning experiences that truly meet students where they are.

    Collaborating with other teachers

    The GSE has also become a shared language for collaboration. When I run workshops or peer mentoring sessions, I often invite teachers to explore the GSE Toolkit together. We look at learning objectives, discuss how they apply to our learners, and brainstorm ways to adapt materials.

    These sessions are not just about theory: they’re energizing. Teachers leave with new ideas, renewed motivation and a clearer sense of how to bring their teaching to the next level.

    Getting started with the GSE

    If you’re curious about how to start using the GSE for your own growth, here are a few simple steps:

    • Visit the GSE Teacher Toolkit and explore the learning objectives for the skills and levels you teach.
    • Choose one or two objectives that resonate with you and reflect on whether your current lessons address them.
    • Try adapting a familiar activity to better align with a specific GSE range.
    • Use the GSE when planning peer observations or professional learning communities. It gives your discussions a clear focus.

    Case study from my classroom

    I once had a private Business English student preparing for a job interview. Her speaking skills were solid – around GSE 55 – but her writing was more limited, probably around GSE 45. Instead of giving her the same tasks across both skills, I personalized the lesson.

    For speaking, we practiced mock interviews using complex questions. For writing, I supported her with guided sentence frames for email writing. By targeting her actual levels, not just a general CEFR level, she improved faster and felt more confident.

    That experience reminded me that when we teach with clarity, learners respond with progress.

    Challenges and solutions

    Of course, using the GSE can feel overwhelming at first. There are many descriptors, and it can take time to get familiar with the scale. My advice is to start small: focus on one skill or one level. Also, use the Toolkit as a companion, not a checklist.

    Another challenge is integrating the GSE into existing materials, and this is where technology can help. I often use AI tools like ChatGPT to adjust or rewrite tasks so they better match specific GSE levels. This saves time and makes differentiation easier.

    Teachers deserve development too

    Teaching is a lifelong journey. The GSE doesn’t just support our students, it also supports us. It helps us reflect, plan, and collaborate more meaningfully. Most of all, it reminds us that our growth as teachers is just as important as the progress of our learners.

    If you’re looking for a simple, practical, and inspiring way to guide your professional development, give the GSE a try. It helped me grow, and I believe it can help you too.

    Additional resources

  • A woman sat on a sofa with a tv controller

    Five great film scenes that can help improve your English

    By Steffanie Zazulak

    Watching films can be a great way for people to learn English. We all have our favourite movie moments and, even as passive viewers, they're probably teaching you more than you realise. Here's a selection of our favourite scenes, along with the reasons why they're educational as well as entertaining.

    Ìý